حسین هور بی تاب

چشمانت مرا دیوانه کرد بر جانم نشسته غم تا ابد تو دلواپس مشو که من بی تابم ... جانا غمت قلبم آلوده کرد جا مانده از عشق تو درد پایان نمیگیرد این عشق سرد ببین ... زلفت کشانده مرا تا جنون به زیباییت ندیده ام تاکنون قلب مرا کرده ای جام خون ببین ... بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان صدایم بزن ای نگار دلم مرا بخوان شدم کو به کو شهر به شهر رسوای تو بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان که هر جا روانه شدم ندیدم از تو نشان چه کردی که ختم میشوم به دنیای تو به دنیام قدم بذار ای جانم که در دل تویی عشق سوزانم تنهام میان دردام بیا به شبهام بتاب ماه تابانم بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان صدایم بزن ای نگار دلم مرا بخوان شدم کو به کو شهر به شهر رسوای تو بیا ببار بر دل خسته ام همچو ابر بی امان که هر جا روانه شدم ندیدم از تو نشان چه کردی که ختم میشوم به دنیای تو